Vanaf 1 september zijn de stedelijke zwembaden toegankelijk voor zwemmers met lichaamsbedekkende zwemkledij, zolang deze bestaat uit badstof en voldoende aansluitend is. Hiermee doet het stadsbestuur wat moet, namelijk gevolg geven aan een rechterlijke uitspraak.

Voor Groen is actief pluralisme fundamenteel.
Mensen hebben zelf de vrijheid van overtuiging, zonder die overtuiging te moeten opleggen aan een ander. Die vrijheid, die uit zich ook in het dragen van een boerkini, voor wie dat wil. 

Die vrijheid heeft grenzen, wanneer de wet wordt overschreden (zedenschennis) of wanneer ze ander schaadt, zoals bij veiligheid en hygiëne. Tussen haakjes, het Agentschap Zorg en Gezondheid Vlaanderen stelt dat lichaamsbedekkende badkledij vervaardigd uit badstof, aansluitend aan het lichaam, geen probleem oplevert op vlak van hygiëne, noch voor de veiligheid.

Dit is een belangrijk, doch symbolisch debat. In de feiten komt de vraag tot het dragen van lichaamsbedekkende badkledij zelden voor. Maar de uitspraak van de rechter is er wel en die is ook terecht mocht het argument van discriminatie op basis van levensovertuiging opgaan.

Mensen hebben zelf de vrijheid van overtuiging, zonder die overtuiging te moeten opleggen aan een ander. Die vrijheid, die uit zich ook in het dragen van een boerkini, voor wie dat wil. 

 

Toch is het vreemd dat de rechter niet alleen bepaalt dat het reglement moet aangepast worden, maar vooral dat het stelt hoe het aangepast moet worden. Het stadsbestuur vecht het vonnis aan omdat het verwijst naar religie en levensbeschouwing als enige uitzondering op een algemene regel.

In de feiten is dat niet uitvoerbaar. Stel je voor dat het baliepersoneel aan een bezoeker moeten vragen waarom de zwemmer lichaamsbedekkende zwemkledij wil dragen: of dat enkel is omwille van levensbeschouwelijke redenen, dan wel niet om letsels , littekens of omdat mens transgender is. We hebben de mond vol van GDPRwetgeving, maar wat een vreselijke inbreuk op de privacy zou dat niet zijn?